Polskie przedsiębiorstwa, które prowadzą działalność gospodarczą w oparciu o interesy nawiązywane z kontrahentami z innych krajów, powinny uwzględniać podatek u źródła. To należność dotycząca płatności międzynarodowych powstałych pomiędzy przedsiębiorstwami o różnych rezydencjach podatkowych. Przedsiębiorcy prowadzący tego typu działalność często zastanawiają się, jakie usługi są opodatkowane u źródła.
Kiedy jest pobierany WHT?
W określonych przepisami przypadkach w trakcie wypłacania należności na rzecz podmiotów zagranicznych przedsiębiorca działający na terenie Polski zobowiązany jest do obliczenia pobrania i odprowadzenia do urzędu skarbowego tak zwanego podatku u źródła. Terminem tym określa się zryczałtowane podatki dochodowe zarówno od osób prawnych, jak i fizycznych. WTH jest pobierany przez płatników w państwie, w którym powstaje przychód (dochód). Obowiązek poboru podatku u źródła nie dotyczy wszystkich transakcji. W przepisach o podatkach dochodowych wymienione są kategorie przychodów, z wypłatą których wiąże się obowiązek poboru podatku u źródła.
WTH dotyczy podatników będących nierezydentami podatkowymi, a więc tych, którzy nie mają siedziby bądź zarządu na terytorium Polski. W myśl obowiązujących przepisów podatek u źródła dotyczy szczególnie przychodów z tytułu świadczenia usług, o których mowa w artykule 21 ust. 1 ustawy o CIT. Chodzi między innymi o przychody osiągane z odsetek, praw autorskich lub praw pokrewnych, a także opłaty za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej.
Jakie usługi obejmuje podatek u źródła?
Obowiązek zapłaty podatku u źródła obejmuje świadczenia księgowe, doradcze, usługi prawne, badanie rynku, usługi reklamowe, usługi z zakresu kontroli i zarządzania, przetwarzania danych, rekrutacji pracowników oraz pozyskiwania personelu. Ponadto WHT należy rozliczyć za udzielenie gwarancji i poręczeń oraz za świadczenia o podobnym charakterze, a także z tytułu niektórych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez przedsiębiorstwa zagraniczne morskiej żeglugi handlowej.
Podatkiem u źródła objęte są także przychody uzyskiwane z tytułu dywidend i innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę bądź też zarząd w Polsce. Podatkiem u źródła objęte są także przychody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa Żeglugi Powietrznej, z wyłączeniem tych uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego.
Podatek u źródła a działalność know-how
Przedsiębiorstwa działające w Polsce muszą liczyć się z obowiązkiem zapłacenia podatku u źródła w przypadku odsetek, praw autorskich lub praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, a także sprzedaży praw do nich na rzecz kontrahentów zagranicznych. Chodzi także o udostępnienie tajemnic receptury bądź procesu produkcyjnego, użytkowanie lub też prawo do korzystania z urządzeń przemysłowych oraz środków transportu urządzeń naukowych lub handlowych dotyczących danego procesu produkcyjnego czy też wytwórczego. Podatek u źródła powstaje również w przypadku sprzedaży informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, naukowej lub handlowej (know- how).
Przedsiębiorcy, których obowiązuje podatek u źródła, muszą się liczyć z tym, że pobiera się go za płatności za niektóre usługi niematerialne – licencje. Podatnikiem jest firma, która otrzymuje wpłatę, jednakże płatnikiem zawsze jest przedsiębiorstwo dokonujące wpłaty. Płatnik oblicza i pobiera opłatę od podatnika, przekazując ją do urzędu skarbowego. W praktyce oznacza to, że podatnik otrzymuje wynagrodzenie netto – pomniejszone o kwotę podatku, która zostaje zatrzymana w kraju płatnika. Źródłem podatku jest państwo, w którym powstaje dochód.
Obowiązek zapłaty podatku u źródła dotyczy przedsiębiorstw działających na terenie Polski. To specyficzna forma podatku pobierana przy dokonywaniu płatności transgranicznych. Dotyczy niektórych usług niematerialnych, a także licencji i dywidend dotyczących płatności transgranicznych.
dalsze:
[1] Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 1992 Nr 21 poz. 86 z późn. zm.).
[2] Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 Nr 80 poz. 350 z późn. zm.).
[3] Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 czerwca 2017 r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych wydawanego przez organy podatkowe (poz. 1315).
[4] Wykaz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz teksty porozumień Rzeczypospolitej Polskiej z innymi krajami https://www.finanse.mf.gov.pl/abc-podatkow/umowy miedzynarodowe/wykaz-umow-o-unikaniu-podwojnego-opodatkowania.
[5] Interpretacja indywidualna wydana przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej o sygnaturze: DPP7.8221.33.2017.GFQV.
[6] Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygnaturze: 0111-KDIB1-2.4010.117.2018.2.BG.
[7] Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie sygn. akt I SA/Sz 984/17.
Inspirowane: Bttp.pl – doradztwo podatkowe Warszawa
